Spółki „puste” i ograniczenie korzyści podatkowych – projekt nowej dyrektywy unijnej

Wojciech Niedźwiedzki

W obszarze międzynarodowego prawa podatkowego pojawiły się pod koniec 2021 r. dwie bardzo ważne propozycje. Pierwsza dotyczy tzw. shell entites i ma na celu zdefiniowanie podmiotów, które mogą być uznane za tzw. puste spółki i tym samym miałyby ograniczone uprawnienia do stosowania korzyści wynikających z unijnych dyrektyw podatkowych bądź dwustronnych konwencji (o czym szerzej poniżej). Druga zaś – dotyczy tzw. Pillar 2 i minimalnego podatku CIT na poziomie 15% (o czym szerzej w kolejnym wpisie).

W dniu 22 grudnia 2021 r. pojawił się projekt dyrektywy unijnej ustanawiającej przepisy mające na celu zapobieganie niewłaściwemu wykorzystywaniu podmiotów pustych do celów podatkowych[1]. Treść proponowanego aktu nakłada na spółki, które spełnią odpowiednie warunki, obowiązek raportowania określonych informacji związanych z substratami majątkowymi w ramach danej transakcji/ działalności. Niezaraportowanie określonych informacji może spowodować uznanie spółki za "pustą".

Kluczowe warunki „wejścia” w nowe regulacje (tzw. gateways):

• ponad 75% całkowitego przychodu jednostki w poprzednich dwóch latach podatkowych nie pochodzi z działalności handlowej jednostki lub jeżeli ponad 75% jej aktywów stanowi nieruchomość lub inny majątek prywatny o szczególnie wysokiej wartości;
• drugi warunek dot. elementu transgranicznego - jeżeli przedsiębiorstwo uzyskuje większość swojego dochodu poprzez transakcje związane z inną jurysdykcją lub przekazuje ten dochód innym przedsiębiorstwom znajdującym się za granicą;
• analiza, czy usługi zarządzania i administrowania przedsiębiorstwem są wykonywane we własnym zakresie, czy też są zlecane na zewnątrz (outsourcing).

Po spełnieniu powyższych przesłanek, co do zasady podmioty te będą musiały przekazać swoim lokalnym organom podatkowym serię informacji i dokumentów nt. swojego substratu majątkowego – m.in. miejsca wykonywanej działalności, numery rachunków bankowych, certyfikaty rezydencji kluczowych kontrahentów etc. 

Jeżeli dowody okażą się niewystarczające i podmiot nie będzie w stanie wykazać swojej „realnej działalności” na terytorium kraju swojej rezydencji podatkowej, to zostanie uznany za „shell company”. Oznacza to, że taki podmiot utraci prawo do korzyści podatkowych wynikających m.in. z unijnych dyrektyw podatkowych (tzw. Parent-Subsidiary oraz tzw. Interest and Royalties). Dodatkowo, takie podmioty mogą nie uzyskać w kraju swojej rezydencji podatkowej certyfikatu rezydencji, bądź uzyskać taki dokument, lecz z dopiskiem „shell company”.

Więcej informacji znajduje się na stronie Komisji Europejskiej:

https://ec.europa.eu/taxation_customs/taxation-1/unshell_en?pk_campaign=unshell&pk_source=twitter&pk_medium=social

[1] https://ec.europa.eu/taxation_customs/system/files/2021-12/COM_2021_565_1_EN_ACT_part1_v7.pdf.